Sciencistoj el University of Warwick kaj aliaj esplorcentroj asertas, ke neniam estas tro malfrue por perdi troajn kilogramojn. La pezaj personoj pli ol 60-jaraj ankaŭ povas maldikiĝi, kio cetere povas alporti multajn sanavantaĝojn. En la periodaĵo „Clinical Endocrinology” britaj sciencistoj publikigis la rezultojn de sia analizo pri donitaĵoj koncerne 240 pacientojn, kiuj estis enhospitaligitaj pro obezeco. Ĉiuj estis subigitaj al speciala celprogramo, kiu konsistis en ŝanĝo de la vivstilo – dietoŝanĝo, fizika aktiveco. Samtempe la pacientoj ĝuis psikologian subtenon. Personoj 60- kaj pli jaraĝaj malgrasiĝis meze je 7,3 procentoj, pli junaj pacientoj je 6,9 procentoj. Samtempe pacientoj el la grupo de grandaĝuloj partoprenis la programon dum 33,6 monatoj kaj pli junaj dum 41, 5 monatoj. Ĉiuj suferis obezomalsanon kaj ilia korpomasa indico superis 40. La pezoperdo estas esenca en ĉiu aĝo, gravas ankaŭ grandaĝe. Nome konforme al la aĝokresko kreskas risko de malsanoj akompanantaj la obezecon. Kun ĝi liĝiĝas pli ol 50 sanperturboj kaj aliaj malsanoj, inkluzive de diabeto, tiaj psikaj problemoj kiel deprimo kaj timostato, inflamo de la osta-artika sistemo aŭ aliaj problemoj ligitaj kun la homa movaparato. Obezeco ligiĝas krome kun grandiĝanta mortoofteco kaj malaltigas la vivkvaliton. Pro tio laŭ la gvidintoj de la esploroj necesas aktive subteni grizaĝulojn per alirebligo al ili de la kontraŭobezaj helpoprogramoj. Alia rilato signifas riskon de pliaj neglektoj rilate ĉi tiun socian grupon motivitan de la socia aĝdiskriminacio.
El la elsendo 23.02.2021. Legas Tomek – 2′ 03″